Patt Mayeu & Son Blues Koning Ezel Lede (12-07-2020) reporter & photo credits: Marcel info organisation: Herberg Koning Ezel © Rootsville 2020

Eindelijk! Nog eens een optreden meepikken, wat een opluchting. Ik heb even in mijn archieven moeten zoeken om te zien dat het laatste wat ik had meegemaakt het Hageland Blues & Roots Night was, net een week voor de fameuze corona-lockdown.

Het was dus met enorm veel goesting dat ik op deze zonnige zondagnamiddag richting Lede trok, want Philip, de sympathieke uitbater van Koning Ezel, had daar het duo Patt Mayeu  & Son op de affiche gezet. Wegens corona slechts 50 plaatsen beschikbaar, dus er vroeg zijn was de boodschap. Het optreden gaat door in de mooie tuin aka zometerras in het groen en tussen de fruitbomen, voorwaar een mooie lokatie voor een portie blues.

Patrick Mahieu aka Patt Mayeu en zijn zoon Frodo (niet die van de Hobbit) volgen in hun muziek de troebele waters van de Mississippi. Hun muziek en teksten leunen heel sterk aan bij de “early” blues, zo erg dat je in de verte een trein wel hoort fluiten en een scheurende harmonica je tegemoet komt uit één of andere oude juke joint. Patrick is een veelzijde artiest en ademt de muziek die hij speelt. Deze Delta-man uit Roeselare, is ook een uitstekende singer-songwriter en weet geweldige songs uit zijn pen te schudden, die allemaal de pure blues uitademen.

Er waren wel wat liefhebbers afgezakt maar de tuin zat jammer genoeg niet vol. We lieten het echter niet aan ons hart komen en het duo ging van start met ‘Lonely Train 149’. Het was echter maar een klein voorsmaakje want te vroeg begonnen, nog even wachten dus.

Met een frisse “Streuvels” ging het zo voorbij en stipt om 16 uur werden we getrakteerd op ‘I Need A Woman’. Pure Delta blues naar mijn hart. Patt, gewapend met neckrack en dobro, nam ons mee naar de Deep South. Bij ‘Call Me Willie’ mocht zoon Frodo de zang op zich nemen , knappe warme stem trouwens, en liet hij ons tevens zijn skills op de Mississippi saxofoon bewonderen. Vader en zoon weten elkaar perfect te vinden en aan te vullen. Tussendoor praat Patt de songs lekker aan elkaar , vertelt wat over de inhoud en geeft een pak bluesweetjes weg en dit alles met veel humor en een sappig Westvlaams accent. Very nice...

Geen pauze in dit optreden en zo volgden songs als ‘Trouble In My Head’ en ‘When A Train Is In The Morning’ elkaar lekker op, waarna een ingetogen versie van ‘Blues Stay Away From Me’ ons deel werd, waar we alweer een knappe harppartij kregen van de hand van Frodo. Met ‘Plantation Blues’ bracht het duo ons het verhaal van het trieste en harde leven op de plantages. Nadat we te horen kregen dat de blanken wat akkoorden hadden gepikt om hun country uit te brengen, serveerde het duo het country-achtige ‘Someday You Will Find’.

Ondertussen waren we al aan de afsluiter beland en dat werd Arthur Crudup’s ‘That’s All Right Mama’. Edoch, er werd niet meteen afgesloten want na het overhandigen van twee koffertjes “Streuvels” mochten de mannen nog een bisser opzetten met een herhaling van ‘Lonely Train 149’ en omdat het kon kregen we de ‘Folsom Prison Blues ‘ van Johnny Cash er boven op.

Welverdiend applaus voor ons duo. Leuk om nog eens live muziek mee te maken na die 4 maanden inactiviteit, een echte verdademing. Leuk, entertainend en gebracht door twee toppers, wat kan een mens nog meer verlangen? Philip, Patt, Frodo: you made my day !!!!

Marcel